-Žaklina Perović i Bratislav Vukajlović sa sedmoro djece žive u baraci na mjestu bivše fabrike „Industrija ležajeva”, u privremenom, neuslovnom smještaju koji im je, kao porodici u socijalnoj potrebi, prije šest godina dodijelila Opština Kotor. Baraka je pravljena osamdesetih godina prošlog vijeka i njen vijek trajanja je prošao, ali je Bratislav krpi, kreči, popravlja, kako bi ostala u održivom stanju. Ne primaju nikakvu socijalnu pomoć, preživljavaju od Bratislavove minimalne plate, trudeći se da im djeca koliko-toliko normalno odrastaju. U vrijeme restriktivnih mjera uvedenih zbog epidemije koronavirusa, dobrodošla im je pomoć i podrška opštinskog Crvenog krsta.

–Dok je bila na snazi mjera izolacije, u nekoliko navrata smo primali pomoć Crvenog krsta i Opštine, a pomagale su i članice Kola srpskih sestara iz Kotora. Puno nam znači to što su nam volonteri donosili hranu, sredstva za higijenu, kaže Žaklina.

Djeca su uzrasta od tri do 17 godina, a šestoro su đaci. Sinovi su srednjoškolci, jedan je vaterpolista, drugi fudbaler, dok mlađa djeca pohađaju redovno osnovnu školu, a najmlađa ćerka je još jako vezana za majku. Svi oni, osim hrane i odjeće, imaju svoje potrebe koje donosi odrastanje i sazrijevanje, a koje im roditelji, usljed nemaštine nijesu u mogućnosti da zadovolje. Žaklina navodi da za stariju djecu nedostaje odjeća: „Prije su mi ljudi donosili odjeću, obuću, sad niko”, kaže majka. Njena želja je da uz pomoć zajednice obezbijedi uslovan stan za svoju porodicu.

–Kod administratorke u opštini prikupili smo papire u vezi konkurisanja za ostvarivanje prava na socijalno stanovanje, čekamo da se objavi konkurs i nadamo se da ćemo riješiti svoj stambeni status, jer ovu baraku godinama krpimo, ima tu i miševa, pacova i zmija, ne može se opstati od njih. Objekat u kome živimo dodijelila nam je Opština Kotor, ali mi plaćamo sve komunalije. Naša porodica nije nosilac prava na materijalnu pomoć, djeca ne primaju dječji dodatak, a samo za struju nam svakog mjeseca dođe račun od 100-130 eura. Potrebna nam je pomoć Opštine Kotor kako bih kod Elektroprivrede ostvarila pravo na subvenciju za struju. Zbog mjera zaštite od koronavirusa izbjegavala sam da idem u opštinu, rekli su mi da im dostavim zahtjev u pisanoj formi, ali ja nijesam tome vična, zato mi treba pomoć da taj zahtjev napišem, kaže Perović i dodaje da nije ni imala kad da se bavi pisanjem zbog brige oko djece i rada u kući, a najteže joj je što niz godina ima zdravstvenih problema. Nedavno joj je pukla vena na nozi, što joj je otežalo kretanje i obavljanje svakodnevnih poslova. Ističe da pri Centru za socijalni rad nema prave osobe koja bi je poučila njenim pravima i načinu na koji da ih ostvari.
–Niko neće da me nauči o mojim pravima. Kad pođem u Centar za socijalni rad, treba neko da me pouči o načinu kako da ih ostvarim, da mi kaže koji mi papiri trebaju, da mi pomognu u pisanju zahtjeva, a oni – ništa, požalila se Žaklina Perović i izrazila očekivanje da će njena porodica uskoro riješiti i svoj stambeni status.

M.D.Popović

---